Laat ik me voorstellen. Ik ben een muis. Een kleine muis. Beter bekend als mini muis. Ik ben een kleine mini muis. En weet je wat ik zou willen zijn? Een grote muis! Zo groot dat iedereen me ziet staan en niemand meer om mij heen kan. Dat is mijn droom.
Vaak kijk ik verlangend naar de grote mega olifant. Hij heeft alles wat ik wil zijn. Hij is stoer, groot, krachtig, sterk, overweldigend… Hij is het ideale plaatje. Heel hard probeer ik om even groot te worden. Ik doe aan krachttraining, ik eet kilo’s kaas en probeer mijn snorharen te vlechten zodat ze samen op een slurf lijken. Het kost veel inspanning, maar het is het waard! Elke dag kom ik een stapje dichter bij wie ik zijn wil. En als ik eenmaal groot ben, dan is al deze inspanning vergeten en begint er een nieuw leven. Het leven als grote muis.
Mag ik mij ook voorstellen? Ik ben Olifant. Grote Olifant. Beter bekend als mega Olifant. Ik ben een grote mega Olifant. En weet je wat ik zou willen zijn? Een kleine olifant. Het lijkt mij een verademing om klein te zijn. Vaak kijk ik verlangend naar kleine mini muis. Hij is het ideale plaatje. Wat zou het een verademing zijn als ik op de achtergrond zou kunnen treden, als niet iedereen tegen mij zou opkijken en van mij het antwoord verwacht, als ik ergens binnen kan komen zonder te stampen… Ik doe hard mijn best. Ik laat mijn slurf hangen, ik eet niet meer zoveel en het liefst lig ik plat op de grond. Het kost veel inspanning, maar mentaal ben ik sterker dan ooit! Want ik ben op weg om een kleine olifant te worden. Nog even de tanden op elkaar.
* Een paar maanden later *
Het kost veel inspanning. Elke avond ben ik uitgeput. Mijn pootjes doen zeer door het zware gewicht; ze zijn het gewicht van mijn spiermassa en vet duidelijk niet gewend. Overdag waggel ik een beetje rond en kijk ik jaloers naar mijn leeftijdgenootjes die uren rondrennen en lenig door kleine openingen schieten. Af en toe probeer ik het nog, maar te snel moet ik buiten adem vaststellen dat het er niet meer in zit. Mijn snorharen zijn gevoelig en gekruld doordat ze gebundeld zijn geweest en mijn radarsysteem heeft betere tijden gekend. Elke avond ben ik uitgeput en kan ik geen stap meer verzetten. Het heeft mij niks opgeleverd. Ik ben nog steeds klein. Maar naast klein ben ik nu ook te dik…
Ik wankel op mijn poten. Weinig eten en drinken zorgt voor verzwakking.Duizelig probeer ik overeind te blijven. Jaloers kijk ik naar mijn leeftijdsgenootjes die zonder problemen met hun slurf boompjes met wortel en al uit de grond trekken. Af en toe probeer ik het nog, maar te snel moet ik draaierig vaststellen dat ik even pauze moet nemen om op krachten te komen. Mijn slurf is krachtelozer dan te voren en mijn poten lijken zwaarder te zijn dan ooit. Al die inspanning.. het heeft mij niks opgeleverd. Ik ben nog steeds groot. En naast groot, ben ik nu ook slap.
Groot of klein… Op de voorgrond of op de achtergrond… het maakt allemaal niks uit. We moeten proberen ons te (blijven) ontwikkelen, maar we moeten niet proberen om iemand anders te worden. Een muis zal klein blijven en dat is goed, hoewel een beetje krachttraining echt geen kwaad kan. En een olifant zal groot blijven en ook dat is goed, hoewel wat minder hard stampen ook geen kwaad kan.
Dus, laten we van een muis geen olifant maken!
En andersom…
Comments are closed.